درباره من
داستان‌گو دو را برای کاربران اینترنتی که شاید حوصله و وقت کمی دارند راه انداختم، با این هدف که هرکس وبلاگ را باز می‌کند، دستکم یک مطلب را بخواند.
داستان گو نام نشریه ای بود که به همراه دوستانم در تهران به راه انداخته بودم. ولی پس از دوشماره چاپ از فعالیت بازماند.
This is khosro nakhaei's Page.
I'm a Persian Writer, translator and photographer.
Dastangoo, was the name of a magazine that I published in tehran somedays.
ادامه...
روزانهها
همه- لم دربارهی فیلمهایی که لم میدهیم و میبینیم
- کارگاه داستان داستان‌گو نشست ادبی داستان‌گو
- فتوبلاگ من! عکسهای خسرو نخعی از دنیا
- داستان‌گو دوباره بسته شده :(
پیوندها
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- آبان 1398 1
- بهمن 1394 1
- شهریور 1394 2
- بهمن 1393 1
- شهریور 1393 1
- فروردین 1393 1
- بهمن 1392 1
- آذر 1392 1
- آبان 1392 2
- شهریور 1392 1
- تیر 1392 1
- فروردین 1392 1
- بهمن 1391 2
- آذر 1391 1
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 1
- مرداد 1391 1
- تیر 1391 1
- فروردین 1391 3
- بهمن 1390 3
- دی 1390 1
- آذر 1390 2
- آبان 1390 1
- مهر 1390 2
- شهریور 1390 4
- مرداد 1390 3
- تیر 1390 2
- خرداد 1390 5
- اردیبهشت 1390 3
- فروردین 1390 3
- اسفند 1389 3
- بهمن 1389 3
- دی 1389 4
- آذر 1389 1
- آبان 1389 2
- مهر 1389 4
- شهریور 1389 3
- مرداد 1389 3
- تیر 1389 3
- خرداد 1389 3
- فروردین 1389 2
- اسفند 1388 1
- بهمن 1388 1
- دی 1388 3
- آذر 1388 3
- آبان 1388 3
- مهر 1388 2
- شهریور 1388 3
- مرداد 1388 1
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 3
- فروردین 1388 1
- اسفند 1387 2
- بهمن 1387 2
- دی 1387 2
- آذر 1387 2
- مهر 1387 1
- شهریور 1387 2
- مرداد 1387 2
- تیر 1387 1
- خرداد 1387 2
- اردیبهشت 1387 1
- فروردین 1387 1
- اسفند 1386 3
- بهمن 1386 1
- دی 1386 3
- آبان 1386 1
- مهر 1386 2
- شهریور 1386 2
- مرداد 1386 3
- تیر 1386 7
- خرداد 1386 3
- اردیبهشت 1386 3
- فروردین 1386 5
- اسفند 1385 4
- بهمن 1385 5
- دی 1385 5
- آذر 1385 4
- آبان 1385 3
- مهر 1385 3
- شهریور 1385 3
- مرداد 1385 2
- تیر 1385 5
- خرداد 1385 2
- اردیبهشت 1385 4
- فروردین 1385 2
- اسفند 1384 4
- بهمن 1384 5
- دی 1384 4
- آذر 1384 2
- آبان 1384 5
- مهر 1384 11
- شهریور 1384 10
- مرداد 1384 11
- تیر 1384 12
- خرداد 1384 9
- اردیبهشت 1384 6
- فروردین 1384 5
- اسفند 1383 10
- بهمن 1383 9
- دی 1383 12
- آذر 1383 9
- آبان 1383 9
- مهر 1383 3
- شهریور 1383 11
- مرداد 1383 13
- تیر 1383 13
- خرداد 1383 14
- اردیبهشت 1383 12
- فروردین 1383 11
- اسفند 1382 11
- بهمن 1382 17
- دی 1382 6
- آذر 1382 15
- آبان 1382 14
- مهر 1382 15
- شهریور 1382 10
- مرداد 1382 3
- تیر 1382 12
- خرداد 1382 13
- اردیبهشت 1382 6
آمار : 676835 بازدید
Powered by Blogsky
اسم ندارد
فرآیندی متعلق به آن قسمت از زمان که فنجان، واژگون می‌شود. آن‌جا که قهوه‌ی غلیظ و داغ روی دامن قهوه‌ای و بلند می‌ریزد و تاریکی مخلوط به بویی ناآشنا و خلسه‌آور، ما را وارد بازی خطرناکی می‌کند که از آن چیزی نمی‌دانیم. آن‌جا که خواستن آغازی برای مصیبت می‌شود تا رنگ مخملی‌ش را نشانمان دهد و ما مشتاق به سویش بشتابیم.
-چه اسمی داری دختر؟
khosro nakhaei
جمعه 6 شهریور‌ماه سال 1388 ساعت 03:34 ب.ظ
تلخون
به بلاگت معتاد شدم
من از این قالب متنفرم/ می‌خوام وبلاگ برگرده به قالب قبلی/ یکی کمک کنهههههههههههههههههههههه/.
خب..اسم ندارد..
در مورد قالب هم باهات موافقم افتضاحه
خب حالا کمی بهتر شد/ کسی قالب قدیمی بلاگ اسکای رو نداره؟/.
اوهوم بهتر شد...اسم دار هم که شد ...و دیگر هیچ
سلام.
بعضی از مطالب وبلاگت قابل تأمّله. اما چیزی که برای من جالبه اینه که علیرغم بعضی از نوشته هات، خودت درگیر حجاب و خودسانسوری هستی، مثل اکثر ایرانی ها. شناسنامه khosro nakhaei تقریباً هیچی درباره ی تو نمی گه و این یعنی اینکه به رغم جسارت فراوانی که ظاهراً از نوشته هات فوران می کنه، هنوز راه داری تا رشد کنی.
شناسنامه‌امان را هم کامل کردیم تا از زیر اتهام خودسانسوری بیرون بیاییم/ به به/.
چه شیک !!!!!
درمورد سوالت از پستی که نوشتم اون آقا همکار بنده هستن که تو پستهای قبلی ازش زیاد نوشتم.
سلام سر زدی ممنون اما نظر درست حسابی بده بازم دمت گرم نظر دادی
سلام دوست خوبم ممنون که بهم سر زدی....جالب اینجا بازم میام تو ام بیا
سلام دوست عزیز.مرسی از حضورت
مطلبت منو به فکر برد
شاید راه به جای ببریم
شایدم........................
موفق باشی
و این حکایت غریبی است..
من شبیه تو هستم اما خیلی شبیه تو نیستم..
و این حکایت غریبی است..
سلام
((همان بهتر که تمام کرکره های زندگی بسته باشد و حتی روزنه ای رو به دنیای بیرون نباشد.چه دنیای اسرار آمیزی است.عشق در درون وجود ماست نه در معشوق.اما آگاهی به این واقعیت از درد و رنج دلباخته نمی کاهد.
مثل ساعتی دیواری که روزها برایش یکسان است,در بی زمانی مبهمی به سر می برم.کودکی و سرگردانی,جوانی و نیمه بیداری و بیهودگی و پیری...تنها دستاورد های من از گذشت زمان و زندگی یکباره ام است که به چرخش سالها و سر زمینها و سرگیجه ای همیشگی منجر شده است.تنهایی ناشناخته ام آنقدر زیاد است که همگان ؛ جز نامم هیچ چیز از من نمی دانند.و فراموشی به بی رحمانه ترین شکل بر من غلبه کرده است. ))
این را باید پذیرفت که انزوا روح را می کشد. اما تنهایی یعنی چه؟
((کیست که بتواند آتش بر کف دست نهد و با یاد کوه های پر برف قفقاز عمری را سپری کند؟))
وقتی همه اینها سوال ها جمع می شوند و جوابی جز :«هیچ کس» برایش پیدا می کنی،یک جایی ته دلت می لرزد و شاید از انسان بودن پشیمان شوی.
پس بیا!
گمان می کنم نویسنده دوست دارد و لایق آن است که داستانش را بخوانند. پس بیا و داستانی بخوان. داستانی که از جنس من و تو است...
داستانی نوشته ام که بالایش نوشته:« مترسک ها گناه دارند؟ ».
منتظرتان هستم.
نگفتی اون دختره رو مبل نشسته بود یا رو صندلی
منظورم اینه که توی تعابیر و توصیف لحظه ها و حالتها خوب دقت کردی اما برای مکان توصیفی نکردی
اگه روی صندلی نشسته باشه در حالیکه جا خالی داده تا قهوه از لای دامنش بدون اینکه به پاهاش بخوره چیکه کنه جوابی که به سوالت میده اینه * به تو چه مگه فضولی*
اما اگه رو مبل نشسته باشه در حالیکه از درد داره ناله میکنه جوابش اینه * آخآخ آخ حالا چه وقت اسم پرسیدنه دیوونه یه پارچ آب یخ بیار ..آوی اوی اوی اوی.. هوف هوف*
اما اگه قهوه نریخته باشه و آدم نکته بین باشه *برا چی میپرسینننن*
اما اگه نریخته و آدم هرزه باشه درحالیکه از جاش پامیشه تا پیش تو بشینه *اسمم ژیلاست اسم توچیه؟*
نریخته و آدم توداریه یه لحظه از پایین تا بالاتو نگاه میکنه و بعد انگار چیزی نشنیده خیره به دیوار میشه انگار که اصلا تو اونجانیستی اگه حرفتو یه بار دیگه بلندتر بزنی درحالیکه قهوه زهر مارش شده پا میشه بطرف در....
خیلی وبلاگ خوشگلی داری