درخشان
چهارشنبه 18 اسفندماه سال 1389
دروغهاییست که هرگز نگفتهایم
اما در ذهن ساختهایم
آنها را امیدواری میخوانیم
فردای درخشان ما
وامدار کدام قصهی افسونگریست؟
کدام طلسم را بشکنیم
تا لبخند خوشبختی را ملاقات کنیم؟
از گذر پدیداری نامها
آنچه میماند، نه جز درد است
نه جز داوری
جنایتیست دوست داشتن
آنگاه که به خودکامهگی میرسد