خداحافظ سی ساله‌گی

تمام آن لوازم آرایش را هم که استفاده کنی، پیش بتی هم که بروی، همه‌ی دوست‌هات را هم که راضی کنی، هر غریبه‌ای هم که بگوید، تو بازهم یک مادری. تو ژله‌ی لوندی که جواب تلفن دوست‌پسرهایش را نمی‌دهد، نیستی. نـه. “آینه. آخ، آینه‌ی خراب، چرا هر روز چشم‌هایم بی‌فروغ‌تر می‌شود؟ چرا شیارهای روی گردن‌م ماندگارتر می‌شود؟… ”
هرکسی در عمرش فرصت دارد فقط یک‌بار سی‌ساله شود، و فرصت تو امروز تمام شد. هر سی‌تایش را فوت کن. تولدت مبارک.