بلوند

ترکیب بی‌نظیر تو: چکمه‌های بلند و جین آبی یخی. پالتوی زرشکی کوتاه. موهای بلوند ریخته روی شانه‌ها و حالا که گونه‌هایت را پروتز کرده‌ای نمی‌توان شباهتی بین تو و عکس‌های دوره‌ی دبیرستان‌ت پیدا کرد. حالا همه شماره‌ تلفن جراح بینی‌ت را می‌پرسند. حالا نگاهت هر آینه‌ای را جست‌و‌جو می‌کند. پیش‌رفت تو هنوز قابل ستایش است. از مانتوی بنفش تا چکمه‌های قرمز و حالا این رنگ عجیب موهایت.

حالا صدای خنده‌هات شب‌ها بیدارمان نمی‌کند، حالا دیگر ما اصلن نمی‌توانیم بخوابیم وچاره‌ای نداریم جز گوش دادن  به صدای بامب بامب موسیقیت و خنده‌ی پسرها تا نزدیکی‌های صبح.

سد بار تا پشت درتان می‌آییم تا بگوییم صدا را کم کنی. ولی هیچ‌کدام جرات فشردن زنگ را نداریم.

پیش‌رفت تو قابل ستایش است.