بد موقع

داشت پستان‌های زن‌ش را مالش می‌داد که تلفن زنگ زد؛ مادرش بود. توی کوچه‌ها گم شده بود. نشانی خانه‌ی تازه‌شان را پیدا نمی‌کرد. وقتی گوشی تلفن را می‌گذاشت امیدوار بود که دست‌کم تا دو ساعت دیگر مادرش، خانه را با آدرس عوضی‌ای که داده بود، پیدا نکند.