بلوند

ترکیب بی‌نظیر تو: چکمه‌های بلند و جین آبی یخی. پالتوی زرشکی کوتاه. موهای بلوند ریخته روی شانه‌ها و حالا که گونه‌هایت را پروتز کرده‌ای نمی‌توان شباهتی بین تو و عکس‌های دوره‌ی دبیرستان‌ت پیدا کرد. حالا همه شماره‌ تلفن جراح بینی‌ت را می‌پرسند. حالا نگاهت هر آینه‌ای را جست‌و‌جو می‌کند. پیش‌رفت تو هنوز قابل ستایش است. از مانتوی بنفش تا چکمه‌های قرمز و حالا این رنگ عجیب موهایت.

حالا صدای خنده‌هات شب‌ها بیدارمان نمی‌کند، حالا دیگر ما اصلن نمی‌توانیم بخوابیم وچاره‌ای نداریم جز گوش دادن  به صدای بامب بامب موسیقیت و خنده‌ی پسرها تا نزدیکی‌های صبح.

سد بار تا پشت درتان می‌آییم تا بگوییم صدا را کم کنی. ولی هیچ‌کدام جرات فشردن زنگ را نداریم.

پیش‌رفت تو قابل ستایش است.

اوم‌م‌م

اسمتو می‌پرسه.

دستتو می‌گیره.

عطری که زدی، دیوونه‌ش کرده،

مثل شان پائول تو کلیپ بیـزی.

عاشق رینگ اسپرت و بوم باکس پونسد واته

خواستگارا، مامانشو دیوونه کرده‌ن

رنگ موهاش، باباشو

و مانتوی مدرسه‌ش، ناظمشونو

شمارتو می‌گیره.

که شب زنگ بزنه.

از پسرهایی می‌گه که عاشقشونه

از بینی‌ش، که باید عمل بشه

از آینه، که جذاب‌ترین چیز دنیـاست

و حساب بانکی‌ش که همیشه پره

یه‌روزی بازیگر می‌شه،

 یا یه مانکن،

بسته‌گی داره کدوم زودتر پیشنهاد بشه

دیپلم که بگیره، می‌ره پاریس؛

سوروبون در انتظارشه.

صدایی پشت خط می‌آد

مردانه، خسته، سنگین

اسم‌ش رو فریاد می‌کشه

چیزی می‌گه و ناگهان صدای‌ش بم می‌شه

گوشی رو می‌ذاره

دیگه زنگ نمی‌زنه

تا الان اگه مانکن نشده باشه

اگه ستاره سینما نشده باشه و اگه سوروبون نرفته باشه

تو مطمئنی که حتمن دماغشو عمل کرده

اوم‌م‌م‌م، حتمن کرده